8-ми парламентарен мандат Janusz ZEMKE

Popieram sprawozdanie przygotowane przez Basa Eickhouta. Według danych Eurostatu w ostatnich latach emisje gazów cieplarnianych z pojazdów ciężkich stanowiły 5% całkowitych emisji CO2 w Unii Europejskiej. Po roku 1990 emisje z tych pojazdów wzrosły ogólnie o 14%. Jeżeli nie zostaną podjęte energiczne działania, to emisja CO2 z pojazdów ciężkich wzrośnie o kolejne 10% do 2030 roku. W obowiązującym stanie prawnym sprawy te nie są wystarczająco uregulowane ani na poziomie UE, ani przez państwa członkowskie. Proponowane rozwiązania mają doprowadzić do redukcji emisji CO2 przez pojazdy ciężarowe o 15% do 2025 roku, zaś do 2030 roku o kolejne 15%.
Popieram zaproponowane środki ograniczające emisję CO2 przez pojazdy ciężkie. Wymaga to jednak szerszej palety zachęt finansowych i prawnych do modernizacji i wymiany obecnego taboru. Najskuteczniejsze byłyby oczywiście zachęty finansowe, różne zniżki, tak by skutecznie przyspieszać przechodzenie na transport niskoemisyjny.

Po raz kolejny, konsekwentnie głosowałem przeciwko tzw. pakietowi mobilności. Nie zgadzam się z założeniami i prawnymi rozwiązaniami przyjętymi przez PE w tej sprawie. Transport międzynarodowy jest jednym z głównych czynników łączących Unię Europejską, zaś przyjęte rozwiązania ograniczą konkurencję w tym sektorze i mogą doprowadzić do upadku wielu mniejszych firm, w szczególności w państwach Europy Środkowo-Wschodniej.
Zgadzam się z tym, że warunki pracy kierowców należy poprawić. Nie można jednak przyjmować rozwiązań, które mają się nijak do rzeczywistości. Dla przykładu – zostanie wprowadzony zakaz wypoczywania przez kierowców w kabinach ciężarówek. Pytam się, jak można egzekwować to prawo, gdy np. na trasie z Warszawy do Madrytu jest obecnie ponad 600 parkingów, a tylko 53 oferują noclegi. Takich restrykcji w pakiecie mobilności jest niestety więcej. Dlatego sprzeciwiam się przyjętemu pakietowi.

Znalazłem się w grupie 36 posłów do PE, którzy wstrzymali się od głosu w głosowaniu nad dyrektywą o prawach autorskich. Jak wiadomo, większość posłów (348) poparła tę dyrektywę, przeciwnych było 274. Oczywiście jestem zwolennikiem zasady, by szanować prawo twórców do godziwej zapłaty za rozpowszechniane dzieła. Równocześnie trzeba jednak pamiętać o drugiej wartości: o swobodzie publikacji i swobodzie dostępu do internetu, która powinna być ograniczana wyłącznie w sytuacjach szczególnych. Prawa twórców powinny być należycie honorowane, ale i internet powinien być powszechnie dostępny. Te dwie wartości i interesy należy mądrze pogodzić. Moim zdaniem proponowana dyrektywa nie doprowadziła pod tym względem do rozsądnego kompromisu, który spotkałby się ze znacznym poparciem. Należało nad tymi trudnymi, kontrowersyjnymi przepisami unijnymi pracować dalej, zamiast forsować je tuż przed wyborami. Z powyższych powodów wstrzymałem się od głosu.