Written explanations of vote - 8th parliamentary term Tadeusz ZWIEFKA

Zgadzam się z założeniem, które pojawia się w tytule sprawozdania, które mówi o tym, że powinniśmy podjąć uzasadnione środki ochrony sygnalistów działających w interesie publicznym podczas ujawniania poufnych informacji posiadanych przez przedsiębiorstwa i organy publiczne. Po przeczytaniu tego raportu pojawia się jednak wiele pytań, w tym pytanie zasadnicze - czy Unia Europejska ma kompetencje w tym obszarze? Czy na pewno chcemy dać ochronę anonimowym donosom, które mogą być składane, by zniesławić i oczernić, a może nawet doprowadzić konkurencyjną firmę do upadku? Czy sygnaliści powinni mieć większe prawa niż ofiary przestępstw i mieć możliwość ingerowania i komentowania dokumentów w prowadzonym śledztwie? Nie zgadzam się z takim podejściem, dlatego też ostatecznie wstrzymałem się w głosowaniu końcowym. Idea raportu jest dobra, jednak treść idzie w złym kierunku, który może zaszkodzić zarówno osobom prywatnym jak i przedsiębiorstwom unijnym.

Dyrektywa z 2008 roku w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych została wdrożona we wszystkich państwach członkowskich jednak w różnym stopniu. Najważniejsze zidentyfikowane problemy to brak kultury mediacji i nieznajomość tego systemu przez obywateli oraz częsty brak systemu oceny kwalifikacji mediatorów. W czasach, gdy sądy w wielu państwach członkowskich są przeciążone, przez co procesy sądowe ciągną się latami, mediacja ma szansę stać się szybszym, tańszym i na pewno bardziej przyjaznym dla obywateli sposobem dochodzenia swoich roszczeń i rozwiązywania konfliktów - szczególnie na polu prawa rodzinnego. Dlatego tez uważam, że promowanie mediacji i tworzenie systemu, któremu obywatel będzie ufał powinno stać się obowiązkowym elementem każdej strategii reformującej wymiar sprawiedliwości.

Przepisy dotyczące przedawnienia określają terminy wniesienia pozwu o odszkodowanie do sądu lub innego właściwego organu. Nasi obywatele są mobilni, przemierzają tysiące kilometrów dróg we wszystkich krajach członkowskich. Wypadki drogowe, w których uczestniczą obywatele innego kraju, są faktem. Wystąpienie z roszczeniem z zagranicy jest często na tyle trudne, że poszkodowani decydują się ostatecznie nie dochodzić swoich praw czy występować o odszkodowanie. Krajowe przepisy dotyczące przedawnienia mogą być bardzo złożone, a poszkodowani i ich pełnomocnicy często nie znają przepisów państw członkowskich, przez które podróżują. Ponadto większość poszkodowanych w wypadkach transgranicznych będzie korzystać z możliwości wnoszenia pozwu w państwie zamieszkania, co oznacza, że sąd rozstrzygający sprawę będzie musiał stosować obce prawo. Obejmuje to także nieznane przepisy dotyczące przedawnienia. Dlatego popieram naszego sprawozdawcę i pomysł, by ustanowić na poziomie unijnym minimalne normy dotyczące ogólnego terminu wystąpienia z roszczeniem, początku biegu tego terminu i jego zawieszenia. To bardzo ułatwi życie naszym obywatelom, którym przydarzy się wypadek drogowy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Każdy, kto choć raz miał do czynienia z postępowaniem cywilnym toczącym się w różnych państwach członkowskich, wie, jak potrafią być to uciążliwe sprawy i jak kosztowne. A postępowanie cywilne nierozerwalnie związane jest z podstawowym prawem obywatela do rzetelnego procesu sądowego i skutecznego środka odwoławczego. Zbliżenie tych przepisów w ramach ustanowienia wspólnych minimalnych norm ułatwiłoby życie naszym obywatelom, przy jednoczesnym pozostawieniu krajowych systemów procesowych. Zgadzam się również ze stwierdzeniem, że taki zestaw wspólnych norm na poziomie unijnym mógłby przyczynić się do modernizacji postępowań krajowych i zwiększenia efektywności systemów sądowych. Dlatego mam nadzieję, że Komisja Europejska przychyli się do wniosku sprawozdawcy oraz zdecydowanej większości posłów i w najbliższym przewidywalnym czasie przedstawi propozycję legislacyjną w tym obszarze. Wprowadzamy wspólne standardy w różnych dziedzinach życia, uważam więc, że również w zazdrośnie strzeżonych przez państwa członkowskie postępowaniach cywilnych takie wspólne normy stanowiłyby wartość dodaną dla naszych obywateli.