Spegazzjonijiet tal-vot (in writing.) - It-tmien leġiżlatura Janusz KORWIN-MIKKE

Głosowałem za odrzuceniem rezolucji w sprawie przyszłości programu Erasmus+ ponieważ uważam, że szkoda pieniędzy podatników na promowanie "wartości demokratycznych, spójności społecznej, aktywnej postawy obywatelskiej oraz integracji migrantów i uchodźców...", a temu według tej rezolucji służyć ma program Erasmus+. Autorzy rezolucji wzywają również do zwiększania finansowania programu Erasmus+, tłumacząc, że jest on "kluczowym instrumentem strategii UE na rzecz promowania celów zrównoważonego rozwoju na całym świecie". Co ciekawe autorzy rezolucji "ubolewają, że z programu korzysta mniej niż 5 % młodych Europejczyków z powodu czynników społeczno-ekonomicznych". Oznacza to, że biedni studenci, którzy muszą pracować żeby się utrzymać, płacą podatki również na program Erasmus+, z którego korzystają ci, których na to stać. Tak właśnie w praktyce wygląda "sprawiedliwość społeczna".

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania w sprawie stosunków politycznych UE z Indiami, gdyż sprawozdanie przedstawia ich fałszywy, iluzoryczny obraz. Wysiłki UE, by odgrywać jakąkolwiek rolę polityczną w Azji dzięki rzekomej wspólnocie wartości i poglądów z władzami Indii, są skazane na porażkę. Indie są i będą strategicznym partnerem Zjednoczonego Królestwa, które właśnie z Unii występuje. Ponadto uważam Indie za kraj poważny, który z tego właśnie powodu nie będzie dyplomacji unijnej traktować zbyt poważnie, mimo że Unii bardzo na tym zależy.

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania, ponieważ jest ono próbą (zresztą bardzo nieudolną) udowodnienia potrzeby angażowania się państw członkowskich i instytucji UE w system edukacji – w tym przypadku chodzi o kształcenie ustawiczne. W sprawozdaniu znalazły się propozycje wdrożenia niepotrzebnych i szkodliwych rozwiązań takich jak: certyfikowanie nauczycieli udzielających kursów na odległość, wprowadzenie „darmowych” szkoleń zawodowych świadczonych przez uniwersytety, stworzenie platformy internetowej, za pomocą której pracownicy systemów kształcenia i osoby uczące się będą mogli wymieniać doświadczenia. Jak zwykle nie zabrakło wątków związanych z walką o równouprawnienie płci oraz wzmianek o sytuacji imigrantów i uchodźców. Na uwagę zasługują jedynie prognozy zamieszczone w tym sprawozdaniu, według których w 2025 r. jedynie 11% miejsc pracy w UE będzie wymagało niskich kwalifikacji lub nie będzie wymagało ich wcale. Te prognozy potwierdzają tylko bezsensowność obecnej polityki imigracyjnej UE.

Projekt zawiera kilka słusznych postulatów, piętnuje prześladowania na tle religijnym i ograniczanie innych wolności. Niestety, unijny kucharz wszystko przyprawia na jedną modłę i na końcu każde danie musi ociekać lewicowo-postępowym sosem. Głosowałem przeciwko projektowi rezolucji z dwóch powodów: po pierwsze, jestem zwolennikiem kary śmierci, po drugie, jestem przeciwko narzucaniu ideologii równości płci, zwłaszcza pod pretekstem obrony praw człowieka.

Propozycja dotyczy dobrowolnego certyfikowania firm i utworzenia przez Komisję Europejską listy sprawdzonych dostawców surowców mineralnych. Chodzi o wyeliminowanie dostaw z rejonów objętych konfliktami zbrojnymi, aby pieniądze nie trafiały do zbrodniarzy.
Głosowałem przeciwko temu projektowi, ponieważ idea kontroli łańcucha dostaw surowców jest typowym przejawem naiwnego myślenia, że jak się to ureguluje, a urzędnik to skontroluje, to się ograniczy wyzysk i przemoc na świecie. Oczywiście nietrudno przewidzieć, że jedynym wymiernym skutkiem tej naiwnej inicjatywy będzie zatrudnienie odpowiednio hojnie wynagradzanych urzędników i kontrolerów. System certyfikacji dostawców już istnieje w ramach OECD. I co? I nic.

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania w sprawie „wpływu technologii dużych zbiorów danych na prawa podstawowe: prywatność, ochrona danych, niedyskryminacja, bezpieczeństwo i ściganie przestępstw” ponieważ nie mogłem zgodzić się by pod pretekstem troski o prywatność i wolność osobistą każdego z nas realizowano polityki równościowe i genderowe. Popierając to sprawozdanie musiałbym podpisać się pod takimi głupotami jak walka z dyskryminacją ze względu na „ekspresję płciową, tożsamość płciową, orientację seksualną” i przyczyniłbym się do ograniczenia „do minimum algorytmicznej dyskryminacji”.

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania w sprawie realizacji programu „Kreatywna Europa” (2014–2020) ponieważ podstawowym celem tego programu jest korumpowanie przedstawicieli świata kultury, aby ci uczynili z kultury „podstawowy czynnik propagowania integracji europejskiej”.
Unijni ideolodzy wykorzystują pieniądze podatników i presję polityczną do angażowania w szerzenie unijnych polityk różnych grup, w tym programie chodzi im podporządkowanie sobie środowisk związanych z kulturą. Na ten cel zabrali w podatkach obywatelom państw członkowskich aż 1 460 000 000 EUR. Wg autorów sprawozdania to wciąż za mało. Domagają się większych pieniędzy ze względu na dużą liczbę wniosków o dotację. Nie interesuję ich, co o tym myślą odbiorcy ich propagandy, jakby zadowalał ich sam fakt przekupienia twórców i osób związanych z kulturą.
Co gorsze pieniądze podatników europejskich chcą również trwonić poza granicami UE, aby jak piszą „szerzyć europejską kulturę i kreatywność na świecie oraz wzmacniać międzykulturową wymianę sprzyjającą budowaniu pokoju i wspierać rozwój rynku.” W tej sytuacji rozumieją Państwo, że nie mogłem zagłosować inaczej.

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania w sprawie programu „Europa dla Obywateli” na lata 2014–2020, ponieważ autor sprawozdania domaga się dodatkowych pieniędzy podatników państw członkowskich na program, którego beneficjantami są organizacje „promujące obywatelstwo europejskie i integrację europejską”. Za pieniądze zabrane w podatkach, również unio-sceptykom, mają walczyć z przeciwnikami UE i promować szkodliwe dla Europy idee. Zważywszy na te fakty głosowałem za odrzuceniem sprawozdania. A poza tym sądzę, że Unia Europejska musi zostać zniszczona!

Głosowałem przeciwko sprawozdaniu, ponieważ uważam, że Unia Europejska nie powinna zajmować się zwalczaniem wszelkich możliwych negatywnych zjawisk w skali globalnej. W ramach walki z nielegalnym handlem dziką fauną i florą autorzy dokumentu domagają się przekazywania środków finansowych rządom państw trzecich. Biorąc pod uwagę fakt, że problem dotyczy w dużej mierze zmagających się z korupcją państw Afryki, nie uważam by był to rozsądny sposób wydawania pieniędzy podatników.

Głosowałem przeciwko, ponieważ to wywieranie presji przez środowisko LGBT, feministki i lobby proaborcyjnego na środowisko medyczne. Nowa strategia miałaby promować "holistyczne, psychospołeczne podejście obejmujące całość społeczeństwa z silnie zaakcentowanym aspektem płci społeczno-kulturowej...".
Sprawozdawcy apelują o przyjęcie strategii politycznych w sektorze usług medycznych, który niestety wciąż jest kontrolowany przez polityków poprzez publiczne finansowanie. Ze sprawozdania bije troska o lesbijki, osoby biseksualne, osoby transpłciowe i interseksualne, które jak twierdzą autorzy sprawozdania "borykają się ze szczególnymi problemami psychicznymi", a to ponoć przez uprzedzenia i wynikający z nich stres. To sprawozdanie dowodzi, że nawet usługi medyczne mogą zostać zideologizowane.
Co ciekawe sprawozdawcy zauważają, że "kobiety często zmuszane są do pracy na dwa etaty, jeden w domu a drugi w pracy". Jednak nie proponują rozwiązań pozwalających kobietom na wybór między pracą zarobkową, a zajęciem się domem i wychowaniem dzieci. Mam na myśli np. obniżenie podatków, które pozwoliłoby jednej dorosłej osobie utrzymać ze swojej pracy całą rodzinę. Rozwiązanie widzą jedynie w tym by zarówno mężczyźni jak i kobiety w równym stopniu pracowali na dwa etaty. Te wszystkie zalecenia zostały napisane by "propagować równość płci w odniesieniu do zdrowia psychicznego i badań klinicznych", czyli po to by promować jakąś ideologię, a nie z troski o zdrowie kobiet.

Głosowałem przeciwko tym zaleceniom, ponieważ to walka z naturą i logiką w imię feministycznej ideologii. Autorzy zaleceń przeciwstawiają płeć kompetencjom, wiedzy i doświadczeniu. Uznając, iż sam fakt bycia kobietą predestynuje do sprawowania funkcji publicznych. Przedstawiają kobiety jako „strażniczki różnorodności biologicznej i uprawˮ, „ważny czynnik ekonomicznyˮ. Zalecenia realizują politykę „pełnego zatrudnienia dla wszystkich kobietˮ, co stoi w konflikcie z wolnością kobiet i realizuje ideologizowaną wizję szczęścia kobiet. Zalecenia w sposób niedopuszczalny ingerują w sferę prywatną jednostki, odnosząc się do „podziału obowiązków domowych i opiekuńczych między kobietą i mężczyznąˮ. Jestem przeciwny tym zaleceniom chociażby z powodu tak rażącej próby ingerencji w życie prywatne moje i moich wyborców. A poza tym sądzę, że Unia Europejska musi być zniszczona.

Głosowałem przeciwko, ponieważ – zgodnie z projektem rezolucji – sport w Europie ma stać się narzędziem propagandy unijnej. Rezolucja jest próbą zamachu na niezależność polityczną, ideologiczną zarówno sportu amatorskiego, jak i profesjonalnego. W rezolucji deklaruje się wprost, że sport ma „wesprzeć politykę zewnętrzną UE” i „przyczynić się do osiągania celów strategii Europa 2020”. Głosowałem w interesie sportowców, kibiców, wszystkich ludzi związanych z branżą sportową oraz w trosce o piękną ideę rywalizacji sportowej. Wszystkie totalitaryzmy wykorzystywały sport do propagandy. Teraz próbują robić to również europejscy federaliści. Sport ma cieszyć, uczyć i utrzymywać nas w dobrej kondycji fizycznej. Sport jest również dobrze prosperującym sektorem gospodarki. Chcę, by sport pozostał wolny od ideologicznych zapędów unijnych dygnitarzy. A poza tym sądzę, że Unia Europejska musi być zniszczona.

Głosowałem przeciwko, ponieważ uważam, że studenci powinni być wolni od unijnej indoktrynacji politycznej, a na uczelniach powinna panować wolność słowa, myśli i idei. Program Erasmus+ zgodnie z projektem rezolucji ma promować tożsamość europejską, dialog międzykulturowy i główną ideę integracji europejskiej. Uważam, że ten z pozoru atrakcyjny dla młodzieży program, związany z podróżowaniem po Europie, zawiera elementy propagandy ideologicznej i politycznej finansowanej z pieniędzy podatników. Program pochłania ponad 2 mld EUR rocznie.