Spegazzjonijiet tal-vot (in writing.) Jarosław KALINOWSKI

Propozycja środków przejściowych w odniesieniu do roku 2020 oraz 2021 jest konieczna z uwagi na fakt, iż nowa wspólna polityka rolna nie będzie mogła wejść w życie z początkiem roku 2021. Dlatego sprawozdanie to zostało przyjęte przez Komisję Rolnictwa w drodze uproszczonej procedury, bez głosowania i bez składania poprawek. Co więcej, mając na uwadze konieczność pilnego wdrożenia środków przejściowych, Rada UE zobowiązała się przyjąć propozycję w podobnym trybie.
Głosowany dziś dokument jest jednym z dwóch rozporządzeń wprowadzających środki przejściowe na najbliższe lata, modyfikującym istniejące rozporządzenia o WPR tak, by wdrożenie dyscypliny finansowej było możliwe, jeżeli zajdzie taka potrzeba, od roku 2021, a także umożliwiającym państwom członkowskim, które korzystają z elastyczności między filarami, poinformowanie Komisji Europejskiej o wysokości przesunięć i wykorzystanie transferu.
Rolnicy, którzy są odbiorcami i końcowymi beneficjentami środków wsparcia faktycznie realizującymi wspólnotową politykę rolną, nie powinni ponosić strat wynikających z opóźnień legislacyjnych dotyczących przyszłych wieloletnich ram finansowych.

Celem wdrożonej już w 2018 r. inicjatywy jest przeciwdziałanie spadającej liczebności owadów, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszego ekosystemu. Według opracowań naukowych owady umożliwiają rolnikom uprawę ponad 80% gatunków roślin na terenie Unii, a uzależnione są od nich ponad 3/4 całkowitej europejskiej produkcji żywności. Jasne jest zatem, że nie możemy bagatelizować problemu.
Oprócz podejmowania różnorakich działań na rzecz ochrony pszczół i innych zapylaczy coraz większy nacisk wywiera się na przemysł chemiczny produkujący środki ochrony roślin, głównie na bazie neonikotynoidów.
Oczywiście zgadzam się z koniecznością podjęcia skutecznych działań na rzecz ochrony owadów i ograniczenia stosowania szkodliwych środków – przede wszystkim poprzez zastąpienie ich środkami naturalnymi i nieszkodliwymi. Nie zapominajmy jednak, że stosowanie pestycydów jest konieczne do utrzymania odpowiedniej wydajności produkcji rolnej, a zatem do zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego w UE. Rolnicy potrzebują odpowiednich narzędzi, aby mogli skutecznie wykonywać swoją pracę.

Spór dotyczący importu z USA wołowiny wyprodukowanej z zastosowaniem hormonów trwa w zasadzie już od 30 lat. Stany Zjednoczone wielokrotnie stosowały cła odwetowe, a UE odnawiała zakaz przywozu mięsa poddanego działaniu hormonów, pozwalając na import jedynie wołowiny z certyfikatem potwierdzającym, że przy jej produkcji nie stosowano hormonów. Światowa Organizacja Handlu (WTO), która prowadzi postępowanie arbitrażowe, niejednokrotnie przyznawała rację zarówno Stanom, jak i Unii, zezwalając na cła odwetowe oraz na zakazy importu mięsa niecertyfikowanego.
W ramach negocjacji wprowadzono kontyngenty taryfowe określające ilość importowanej wołowiny wysokiej jakości wyprodukowanej zgodnie z naszymi wymogami i otwarte również dla innych państw. Obecnie proponuje się zwiększenie dostępu do tego kontyngentu dla USA, jednak przy zachowaniu takiej samej całkowitej wielkości importu (45 tys. ton). Rozwiązanie to zapewnia zgodność z wymogami WTO i chroni rynek unijny przed zaburzeniami, wydaje się zatem rozsądne.

W wyniku decyzji Światowej Organizacji Handlu (WTO) dotyczącej unijnych subwencji dla koncernu lotniczego Airbus Stany Zjednoczone zyskały możliwość nałożenia odwetowych ceł na towary importowane z UE o łącznej wartości 7,5 mld dolarów. USA postanowiły zatem nałożyć największe cło (w wysokości aż 25%) na towary spożywcze, takie jak sery, wino, whisky, oliwa czy niektóre produkty mleczne oraz wieprzowe. Wybór towarów podyktowany był głównie krajem ich pochodzenia, gdyż to właśnie Francja, Włochy, Hiszpania i Wielka Brytania są udziałowcami koncernu i według przedstawicieli USA są odpowiedzialne za nielegalne dofinansowanie firmy.
Abstrahując od długości przedmiotowego postępowania na forum WTO (ponad 10 lat) i niekorzystnego dla europejskiego koncernu „wyroku”, winy za nieuczciwe finansowanie koncernu absolutnie nie powinni ponosić rolnicy. W tej sytuacji Komisja Europejska musi zrobić wszystko, aby zminimalizować katastrofalne skutki wdrożenia ceł odwetowych przez USA i zapewnić odpowiednią pomoc naszym producentom.

Import produktów drobiowych z Ukrainy stanowi duże zagrożenie dla konkurencyjności europejskiego rolnictwa. Problem ten stał się jeszcze większy w momencie, gdy rozpoczęto import piersi z kurczaka z kością formowanych w taki sposób, aby kwalifikowały się do zerowej stawki celnej. Co więcej, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) rozważał też przyznanie pożyczki w wysokości 100 milionów euro na sfinansowanie zakupu słoweńskiej firmy produkującej mięso drobiowe przez dużą firmę ukraińską. We wszystkich tych sprawach razem z innymi kolegami posłami wielokrotnie apelowałem do Komisji Europejskiej, prosząc o interwencję.
Cieszy mnie, że ostatecznie do pożyczki nie doszło, a w kwestii luki wykorzystywanej przez ukraińskich producentów KE wprowadza wreszcie dodatkowe pozycje taryfowe, dzięki czemu będziemy mieli przynajmniej kontrolę nad ilością importu. Komisja musi jednak bardzo dokładnie monitorować przestrzeganie warunków umowy handlowej, zwłaszcza przez stronę ukraińską, aby nie doszło do kolejnych nadużyć, gdyż nadrzędnym priorytetem powinno być dobro naszych producentów.