Писмени обяснения на вот Bert-Jan RUISSEN

Ik heb voor dit onderdeel van het asiel- en migratiepact gestemd omdat het belangrijke elementen bevat voor het oplossen van de huidige asiel- en migratiecrisis. Het draagt bij aan het beperken van de instroom van asielzoekers door in te zetten op opvang aan de grens, strakkere termijnen voor het afhandelen van asielaanvragen en de introductie van de versnelde grensprocedure. Wat de SGP betreft een stap in de goede richting. De versnelde grensprocedure wordt toegepast bij kansarme asielzoekers die voor hoogstens twintig procent kans maken op asiel. De SGP had graag gezien dat deze procedure ruimer zou worden toegepast en zal er zich sterk voor blijven maken dit percentage op te hogen naar 50%. Zo weten asielzoekers ook sneller waar ze aan toe zijn. Daarnaast zijn we als SGP ook voor mogelijkheden voor streefcijfers op migratie, een migratiequotum en opt-out op het asiel- en migratiedomein. Dat biedt dit pakket aan maatregelen niet.

Ik heb me onthouden van stemming op dit onderdeel van het asiel- en migratiepact. Enerzijds leidt dit onderdeel tot een verbetering van de Dublinverordening. De lidstaat waar een asielzoeker als eerste aanklopt, is verplicht om de asielprocedure af te ronden. Dat moet onverkort gehandhaafd worden zodat asielzoekers niet doorreizen naar een lidstaat naar keuze. Anderzijds krijgt de Commissie te veel speelruimte om een situatie als een crisis te zien en daarmee het solidariteitsmechanisme in werking te laten treden. In de basis sta ik achter het overeengekomen solidariteitsmechnanisme: lidstaten kunnen kiezen in welke vorm zij de lidstaten die te maken hebben met een grote instroom van migranten helpen: via herplaatsing of het overnemen van asielprocedures of financieel. Maar de Commissie krijgt te veel ruimte om dit mechanisme toe te passen. Het solidariteitsmechanisme mag wat de SGP betreft alleen ingezet worden bij een ernstige migratiecrisis. Zo’n situatie deed zich bijvoorbeeld voor bij de grote toestroom van Syriërs in 2015. Daarnaast zijn we als SGP ook voor mogelijkheden voor streefcijfers op migratie, een migratiequotum en opt-out op het asiel- en migratiedomein. Dat biedt dit pakket aan maatregelen niet.

Ik heb tegen dit onderdeel van het asiel- en migratiepact gestemd omdat ik van mening ben dat lidstaten zelf moeten bepalen hoe de asielopvang wordt geregeld. Hier zijn EU-standaarden niet nodig. Bovendien heeft het Europees Parlement opgenomen dat asielzoekers ook indien gewenst een abortus moeten kunnen ondergaan. Hier kan ik niet mee instemmen. Bovendien is dit ook aan de lidstaten en dit mag niet door de Europese Unie worden opgedrongen.

Natuurlijk juich ik een verbeterde samenwerking met de landen in Afrika, de Caraïben en de Pacific toe. Sinds de ondertekening van het Cotonou akkoord hebben grote veranderingen plaatsgevonden en zijn nieuwe uitdagingen ontstaan. Vanzelfsprekend is een update van een partnerschapsakkoord dan de geëigende weg om deze uitdagingen en veranderingen het hoofd te bieden. Of het nu gaat om economie, handel, veiligheid, sociale thema’s, migratie, mensenrechten of ontwikkelingssamenwerking. En dat op basis van gelijkwaardigheid. En daar schort het wat mij betreft juist aan met dit akkoord. Hoewel ik met grote delen van de Samoa-overeenkomst prima kan leven, heb ik toch tegen gestemd. Het baart het me grote zorgen dat de EU middels dit akkoord haar seculier westerse ideologie op het gebied van seksuele en reproductieve rechten (zoals abortus) opdringt aan de ACP landen. Niet alleen gaat de EU hier haar boekje te buiten omdat dit beleid een nationale bevoegdheid is, veel ACP landen zitten helemaal niet op deze ideologie te wachten. Er mag dan wel ruimte zijn voor interpretatieve verklaringen, maar de boodschap is helder. Europa’s koloniale verleden ligt ver achter ons. Maar blijkbaar heeft de EU daar niet van geleerd. Het ideologisch neokolonialisme blijkt helaas springlevend.

Uitzonderlijke situaties vragen om uitzonderlijke maatregelen. Wat mij betreft moet Oekraïne in zijn strijd tegen Rusland onverminderd kunnen rekenen op steun vanuit Europa. Ik heb daarom voor de Oekraïne-faciliteit gestemd.
Tegelijk ben ik kritisch over de manier waarop de Europese Unie opnieuw schulden aangaat, terwijl de huidige schuldenberg al ongekende proporties heeft aangenomen. De EU zou er goed aan doen eerst te onderzoeken welke middelen uit de bestaande begroting gehaald kunnen worden. In dit licht wijs ik ook op de niet-afgewikkelde vastleggingen uit de EU-begroting die een recordhoogte van 453 miljard euro hebben bereikt. Enerzijds leent de EU onverminderd door en anderzijds krijgen de lidstaten het geld niet uitgegeven. Dit is allesbehalve goed budgettair management.
Ik wil de EU dan ook met klem oproepen de meerjarenbegroting grondig te herzien en te onderzoeken in hoeverre binnen de huidige marges middelen vrijgemaakt kunnen worden voor de Oekraïne-faciliteit.

Vandaag is er gestemd over een resolutie over het dertigjarig bestaan van de eengemaakte markt. Daarin worden verworvenheden van de interne markt genoemd en vooruitgekeken naar toekomstige ontwikkelingen. Bij deze stemming heb ik mij onthouden. De tekst gaat terecht in op de voordelen van de Europese interne markt. De eengemaakte markt is de ruggengraat van de economie van de EU. Het heeft een sterke toegevoegde waarde voor bedrijven en consumenten, omdat het heeft gezorgd voor meer concurrentievermogen en economische groei. In de resolutie wordt echter ook gepleit voor toekomstige beleidsmaatregelen, waar ik mij niet in kan vinden. Om die reden heb ik mij onthouden van stemming. Zo wordt de Commissie opgeroepen om een nieuw EU-agentschap op te richten. Daarnaast wordt er gepleit voor een actualisatie van het huidige meerjarig financieel kader. Dit om nieuwe beleidsmaatregelen te kunnen financieren. Deze voorstellen gaan mij te ver en maken dat de tekst uit balans is.

Oekraïne is in oorlog en verdient onze steun. Het land ligt in puin en de huidige situatie vereist veel financiële middelen. Daar is geen discussie over mogelijk. Ik heb dan ook vóór het voorstel gestemd om Oekraïne te steunen met 18 miljard euro. Met de wijze waarop de Commissie deze steun wil financieren, ben ik het echter niet eens. De Commissie stelt namelijk voor om de middelen voor de steun zelfstandig te lenen op de kapitaalmarkt. Dit is een onorthodoxe maatregel die hiermee, en ook met het herstelfonds, wordt genormaliseerd. In plaats van de macht om zelfstandig leningen aan te gaan naar zich toe te trekken, had de Commissie gebruik moeten maken van ruimte in de bestaande EU-begroting. Ik zie daar zelf voldoende mogelijkheden toe. Ik heb de voorstellen tot wijziging van het Financieel Reglement en het meerjarig financieel kader die deze leningen technisch mogelijk maken, dan ook niet gesteund.

Vandaag heeft het Europees Parlement gestemd over een resolutie over de aanpak van hoge energieprijzen. De extreem hoge energieprijzen raken alle burgers en bedrijven. Daarom is het goed dat het Europees Parlement zich hier ook over buigt.
Ik heb mij echter onthouden van stemming omdat de aanbevolen maatregelen te weinig gericht en daarmee te duur zijn, zoals het tijdelijk afschaffen van btw op bijvoorbeeld levensmiddelen gedurende de crisis. Deze algemene hulpmaatregelen kosten de staat ontzettend veel geld en helpen maar gedeeltelijk bij het aanpakken van de problemen. De SGP-delegatie in het Europees Parlement is juist voor gerichte steun aan mensen en bedrijven die dat het hardst nodig hebben. Zeker als hiermee verdere financiële schade aan huishoudens en industrie voorkomen kan worden.
Ingediende amendementen die rekening houden met de diversiteit van de nationale omstandigheden heb ik gesteund. Flexibiliteit bij de uitvoering van Europese plannen is essentieel. De lidstaten zijn en blijven de belangrijkste actoren bij het identificeren en oplossen van de grote problemen waarmee hun economieën en burgers te maken hebben. Zeker Nederland doet op dit moment al veel voor haar burgers en bedrijven.

Vandaag heb ik tegen de herziening van de energie-efficiëntierichtlijn gestemd. Europese bindende doelstellingen hebben we niet nodig om ons energieverbruik te verminderen. En zeker geen bindende doelstellingen op lidstaatniveau.
Ieder weldenkend mens die tegenwoordig naar zijn energierekening kijkt, snapt namelijk de noodzaak van onder andere woningisolatie en zal daar ook naar handelen. Ik had daarom graag gezien dat er in dit verslag meer nadruk werd gelegd op soberheid. Want met onze westerse levensstijl zijn we enorme energieslurpers geworden. Onze manier van leven moet veranderen! Niet alleen om energie te besparen, maar ook omdat we zorgvuldig om moeten gaan met de schepping.
We moeten dus breder kijken. De voorschriften over het verduurzamen van overheidsgebouwen houden te weinig rekening met het feit dat deze in diverse landen, zoals Nederland, al verregaand verduurzaamd zijn. Een “one size fits all”-benadering helpt niet energie-efficiëntie te bevorderen bij burgers en bedrijven in ons land.
Actie is vereist, maar wel op het niveau van de lidstaten. Veel huishoudens en mkb-bedrijven hebben het heel zwaar vanwege de sterk gestegen energieprijzen. Voor hen is financiële hulp op nationaal niveau snel nodig en zeer gewenst! Wachten op een dictaat uit “Brussel” is niet wenselijk.

Vandaag is er gestemd over de herziening van de richtlijn hernieuwbare energie. De doelstelling om meer hernieuwbare energie te gebruiken, onderschrijf ik. De manier waarop hiervoor wordt gepleit in deze herziening niet. Zo moet het aandeel energie uit hernieuwbare bronnen in de EU in 2030 minstens 45 % bedragen. Als rentmeester van de schepping hebben wij de plicht om onze energievoorziening te verduurzamen. De praktijk is echter weerbarstig en complex. Keer op keer trekken netbeheerders aan de bel. De reden? Hernieuwbare energie uit zon en wind zorgt voor piekbelasting en het netwerk kan dat niet aan. De energietransitie heeft pas een kans van slagen als de infrastructuur daar ook klaar voor is. Het opschroeven van de ambities in Brussel moet daarom wel gebeuren zonder de realiteit uit het oog te verliezen. De beoogde doelstellingen zijn te ambitieus. Daarom heb ik tegen dit verslag gestemd.
Wel ben ik het eens met de definitie die in de richtlijn wordt gegeven van biomassa. De SGP is ook tegen grootschalige invoer van bruikbaar hout om dat in eigen land te verbranden. Dat is geen duurzame oplossing vanwege de boskap die daarmee gepaard gaat. Wel zie ik ruimte voor biomassa afkomstig van reststromen uit de eigen regio.

Ik heb tegen deze resolutie gestemd waarin wordt opgeroepen tot een conventie voor een herziening van de EU-Verdragen met als doel de totstandbrenging van een federaal Europa. De EU heeft in de afgelopen tien jaar veel crises ondergaan en moet, volgens de federalisten, haar Verdragen wijzigen om toekomstige crises doeltreffender aan te kunnen pakken. Daarbij wordt graag gewezen op de uitkomst van de Conferentie over de toekomst van Europa. De wijzigingsvoorstellen die in deze resolutie zijn opgenomen vormen de zoveelste poging om van de EU een superstaat te maken. Daar ben ik mordicus op tegen.
Voorts is de afschaffing van het vetorecht van de Raad een slecht plan en mogen de bevoegdheden van de EU op gebieden als gezondheid en sociaal beleid niet worden uitgebreid.
Deze resolutie gaat in wezen over de manier waarop de macht moet worden verdeeld. Voorstanders van een superstaat willen zo veel mogelijk macht centraliseren op EU-niveau. Voorstanders van een Europa van samenwerkende lidstaten investeren daarentegen liever in democratische sturing via de Raad en de nationale parlementen. De SGP kiest met overtuiging voor het laatste, aangezien zij de centralisering van de macht niet in het belang van de burger acht.

Ik heb tegen het verslag met ontwerpwetgevingsresolutie van rapporteur Ruiz Devesa gestemd, omdat ik met niets uit het verslag kon instemmen.
De instelling van een EU-breed kiesdistrict voor 28 transnationale leden van het Europees Parlement (bovenop de huidige 705 leden) is in strijd met onze visie van de EU als samenwerking van nationale staten. De komst van deze leden zou een nieuwe stap vormen richting een federale Europese staat, hetgeen de kloof tussen Brussel en de burger nog verder zou vergroten.
De vaststelling van 9 mei als vaste datum voor de verkiezingen voor het Europees Parlement vormt een inbreuk op de nationale bevoegdheden, gevoeligheden en tradities. De SGP verzet zich tegen stemmen op zon- en christelijke feestdagen. De verkiezingen van 2024 zouden bijvoorbeeld op Hemelvaartsdag vallen. Het is ondemocratisch en onwenselijk om mensen uit te sluiten die vanwege hun geloof niet op deze dagen willen stemmen.
Verplichte gendergelijkheid voor alle kandidatenlijsten komt neer op ongewenste inmenging in de bevoegdheden van de partijen. De partijen moeten de beste personen kunnen kandideren, zonder daarbij te discrimineren op grond van geslacht.
Het voorstel is kortweg een ongewenste stap richting een federale superstaat.

Het is belangrijk dat er in het Europees Parlement aandacht is voor de vrijheid van godsdienst als grondrecht en universeel mensenrecht. Ik waardeer het verslag van de heer Karski, waarin de wereldwijd toenemende vervolging van mensen op grond van godsdienst of levensovertuiging wordt veroordeeld en aanbevelingen worden gedaan om deze kwestie beter op de kaart te zetten en meer actie te ondernemen, dan ook zeer. Desalniettemin heb ik een aantal punten van kritiek op het aangenomen verslag.
Ten eerste is het verslag gedurende het parlementaire proces sterk afgezwakt. Een verslag over de vrijheid van godsdienst zou op feiten gebaseerd en concreet moeten zijn en zou religieuze minderheden bij naam moeten noemen. Dit is echter niet het geval: de specifieke situatie van bijvoorbeeld christenen wordt in het verslag niet langer concreet genoemd.
Voorts betreur ik ten zeerste dat bepaalde fracties passages aan het verslag hebben toegevoegd waarin religieuze groepen bekritiseerd worden vanwege hun standpunt ten opzichte van ethische kwesties zoals abortus en reproductieve gezondheid. Deze uitspraken perken mijns inziens niet alleen de vrijheid van geloof, maar ook de vrijheid van meningsuiting in, ook binnen de EU.
Om bovenstaande redenen heb ik niet voor het verslag kunnen stemmen en heb ik me van stemming onthouden.

Het voorstel van het Europees Parlement om een Bijzondere Commissie over de COVID-19-crisis in te stellen is op zich een goed voorstel. Toch heb ik tegen dit voorstel gestemd tijdens de plenaire zitting in Straatsburg. Het is zeker goed dat er lessen getrokken worden uit de COVID-19-crisis. Ook wil de Bijzondere Commissie aanbevelingen doen voor de toekomst, waar ik niet tegen ben. Echter, het mandaat dat deze commissie krijgt is veel te ruim.
De commissie moet zich volgens dit mandaat gaan buigen over tal van onderwerpen waar Europa niet over hoort te gaan. Zo wordt er opgeroepen om door middel van de geleerde lessen te komen tot toekomstige maatregelen die o.a. een “Europese gezondheidsunie” mogelijk moeten maken. Gezondheidsbeleid is primair een bevoegdheid van de lidstaten zelf en dat moet zo blijven. Samenwerking op gezondheidsgebied kan op sommige punten meerwaarde hebben, maar de richting naar een Europese gezondheidsunie gaat de SGP te ver.
Ten tweede wil het Parlement de gezondheidseffecten onderzoeken, waaronder ook seksuele en reproductieve gezondheid en rechten zoals abortus. Dit onderwerp hoort niet thuis binnen het mandaat van deze Bijzondere Commissie en überhaupt van de Europese Unie.
Ten derde moeten volgens de resolutie de effecten en gevolgen van de COVID-19-crisis op het maatschappelijke en economische leven in de lidstaten onderzocht worden. Ook op deze onderwerpen als werkgelegenheid, onderwijs en de ontwikkeling van kinderen wil men met aanbevelingen komen. Dit gaat veel te ver en haalt het goede initiatief om de COVID-19-crisis gedegen te evalueren en er lering uit te trekken voor de toekomst onderuit!

De flagrante schending van de zelfbeschikking en veiligheid van Oekraïne door Rusland is onacceptabel. De Russische invasie verdient een ongemeen krachtige reactie van de internationale gemeenschap, enerzijds om Rusland in het algemeen, en president Poetin in het bijzonder, te sanctioneren en te isoleren, en anderzijds om de moedige Oekraïense regering en bevolking onvoorwaardelijk actief te ondersteunen, zowel op militair als humanitair vlak. Daarom stem ik in met de resolutie over de Russische agressie jegens Oekraïne.
Wel plaats ik een kanttekening bij de uitgesproken wens dat Oekraïne spoedig tot kandidaat-lidstaat van de EU wordt benoemd. Ik pleit voor nauwe samenwerking en verdere tenuitvoerlegging van het bestaande associatieakkoord, maar de discussie over EU-lidmaatschap acht ik momenteel niet opportuun. Het toetredingsproces is een zorgvuldige procedure met strikte criteria waar we niet zomaar overheen kunnen stappen. Dit zou bovendien niet eerlijk zijn ten aanzien van andere staten die al langer in de wachtrij staan. Een discussie over EU-lidmaatschap zou op dit moment enkel leiden tot verdere escalatie. Het is de vraag of dit Oekraïne daadwerkelijk helpt. Er zijn andere manieren waarop we de Oekraïense bevolking kunnen steunen.
De EU en de lidstaten moeten daarnaast steun verlenen aan de lidstaten die aan Oekraïne grenzen om de vluchtelingenstroom in goede banen te leiden. Er zijn naar verluidt mensensmokkelaars actief, hetgeen betekent dat vrouwen en kinderen grote risico’s lopen. Het is onze verantwoordelijkheid om de reeds zwaar getroffen Oekraïense vrouwen en kinderen een veilig thuis te bieden terwijl hun mannen en vaders strijden voor hun vaderland.

Met het oog op dierenwelzijn is het van belang dat het vervoer van dieren plaatsvindt onder goede omstandigheden. Juist veehouders is er veel aan gelegen dat dieren in de best mogelijke conditie op hun bestemming aankomen. De kwaliteit van het vervoer is daarbij doorgaans van grotere invloed dan de exacte reisduur.
In de EU worden reeds strenge eisen gesteld en het moet dan ook prioriteit zijn dat de bestaande regels in alle landen worden nageleefd en gehandhaafd. Wanneer opgeroepen wordt tot aanpassing van de regels, dan dient dat te allen tijde op wetenschappelijke basis te gebeuren, vergezeld van gedegen studies naar de effecten.
Helaas moet ik constateren dat voor een aantal aanbevelingen een wetenschappelijke basis ontbreekt, waardoor ik mij heb onthouden bij de eindstemming.

Vandaag is er plenair gestemd over de Digital Markets Act (DMA). Ik heb voor dit verslag gestemd. Het Parlement kan nu gaan onderhandelen met de Commissie en de Raad. Het hoofddoel van de Digital Markets Act is om een einde te maken aan oneerlijke praktijken van grote online platforms. Het gaat met name om grote platforms als Facebook, Amazon en Google die ook als “poortwachter” optreden. In de DMA staan regels over wat bedrijven die als “poortwachter” zijn aangemerkt wel en niet mogen doen. Deze bedrijven zijn door hun omvang in staat om voorwaarden op de markt te dicteren die concurrentiebeperkend of oneerlijk kunnen zijn voor kleinere bedrijven. Ik ondersteun daarom de doelstellingen van de DMA.
De diensten die een “poortwachter” aanbiedt, omvatten onlinetussenhandelsdiensten, sociale netwerken, zoekmachines, besturingssystemen, cloud computing en onlineadvertentiediensten. Belangrijk is dat het EP er zich met dit verslag hard voor heeft gemaakt om de eisen om in aanmerking te komen als “poortwachter” zo hoog mogelijk te houden. Hierdoor wordt daadwerkelijk de macht en het oneerlijke concurrentievoordeel van grote techbedrijven aangepakt.
Grote bedrijven die “poortwachter” zijn, oefenen vrijwel volledige controle uit op hun digitale ecosysteem. Bestaande of nieuwe bedrijven kunnen daar niet tegenop. Wat bedrijven in toenemende mate afhankelijk maakt van deze grote techbedrijven om hun klanten te bereiken. De centrale handhaving is in handen van de Europese Commissie. Ik kan mij hierin vinden omdat de aanpak van het probleem een duidelijk grensoverschrijdend karakter heeft en niet goed op lidstaatniveau aangepakt kan worden. Daarnaast is het belangrijk dat het verslag ingaat op de samenwerking en coördinatie tussen de Commissie en nationale handhavingsautoriteiten.

Het verslag over de tenuitvoerlegging van de richtlijn energieprestatie van gebouwen roept ertoe op om sterk in te zetten op de verduurzaming van gebouwen. De tekst van dit verslag gaat in op de tenuitvoerlegging van de richtlijn energieprestatie van gebouwen (EPBD). Doel is om met een alomvattende en geïntegreerde aanpak zowel bestaande als nieuwe gebouwen efficiënter en duurzamer te maken.
De doelstelling van de richtlijn onderschrijf ik. We moeten inderdaad werk maken van het verduurzamen van de gebouwde omgeving. Daar is nog veel winst te halen, onder andere omdat het renovatietempo tot nog toe erg laag ligt.
Aan het nu voorliggende verslag over de richtlijn heb ik echter niet mijn goedkeuring gegeven. Er wordt namelijk teveel ingezet op een centraal aangestuurde Europese aanpak. De gebouwde omgeving is primair een nationale aangelegenheid, zowel qua aanpak als qua financiering. Verschillen in aanpak tussen lidstaten zijn op dit terrein niet bezwaarlijk: het leidt niet tot oneerlijke concurrentie. De interne markt als zodanig is er niet mee in het geding. Bovendien is niet in te zien waarom er vanuit de EU een fonds van 200 miljard euro gevormd moet worden om alle woningen klimaatneutraal te krijgen. Dit leidt alleen maar tot onnodig rondpompen van geld. Laat iedere lidstaat zelf de hand aan de ploeg slaan en ook zorgdragen voor de financiële middelen om de noodzakelijke investeringen ter hand te nemen.

De SGP is tegen abortus. Wij hebben niet alleen oog voor het leven van moeders, maar ook voor het leven van hun kinderen, vanaf het prilste begin in de moederschoot. Het leven van kinderen is voor ons dan ook niet minder waard wanneer zij te maken hebben met afwijkingen. Daarom maken wij ons sterk voor de menswaardige behandeling van ieder leven.
Wij zijn principieel van mening dat de Europese Unie zich niet in deze interne Poolse aangelegenheid mag mengen, maar zijn als partij bovendien ook inhoudelijk voorstander van de huidige abortuswet in Polen, die een verbod op het aborteren van kinderen met een afwijking omvat.
Anders dan de overgrote meerderheid van het Europees Parlement zien wij geen tegenstelling tussen het opkomen voor de belangen van moeders enerzijds, en het recht op leven van hun kinderen, met of zonder afwijkingen, anderzijds. Er bestaat voor ons niet zoiets als een recht van vrouwen op abortus, omdat een dergelijk recht fundamenteel in strijd is met het recht op leven dat vanaf het prilste begin eigen is aan ieder kind. Daarom hebben wij tegen de ontwerpresolutie gestemd waarin de Poolse abortuswet in scherpe bewoordingen door het Parlement wordt gehekeld.
De SGP plaatst het leven van de moeder niet tegenover dat van het kind, maar strijd voor het welzijn van beiden. Pas wanneer het leven van de moeder zelf in gevaar is, mag abortus worden overwogen. Ook de Poolse wet voorziet in deze mogelijkheid. Insinuaties dat deze wet het leven van vrouwen in de waagschaal zou stellen, zijn daarom pertinent onjuist. Wij zijn voor de wet en tegen abortus!

Bij de stemming over dit verslag heb ik mij onthouden van stemming. Dit verslag is een antwoord van het EP op de nieuwe benadering van de Commissie op de verkeersveiligheid in de EU voor de jaren 2021-2030. Hoewel ik de noodzaak van verkeersveiligheid zeker erken, staan in dit verslag te veel voorstellen die door lidstaten moeten worden opgepakt. Voorstellen voor 30 km/u snelheidslimieten in woonwijken en nultolerantie voor rijden onder invloed moeten vanuit de lidstaten zelf komen. Daarbij ben ik tegen de oproep van het verslag om nog meer geld beschikbaar te stellen voor onderhoud van bestaande infrastructuur in lidstaten. De verkeersveiligheid in steden is een ander punt dat niet op Europees niveau aangepakt moet worden. Grensoverschrijdende aspecten in het verslag die ik wel kan steunen zijn onder andere: oproep aan de Commissie om met een geharmoniseerd regelgevingskader te komen voor geautomatiseerde auto’s. Ook ben ik voor de oproep om meer parkeerplaatsen voor vrachtwagens te bouwen om daarmee de kwaliteit van de arbeidsomstandigheden van vrachtwagenchauffeurs te verbeteren. Ondanks goede aspecten in het verslag wil het meer dan nodig zaken op Europees niveau aanpakken, terwijl die door lidstaten beter en efficiënter geregeld kunnen worden.