Pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania - Ósma kadencja Parlamentu Jadwiga WIŚNIEWSKA

Zagłosowałam za projektem decyzji, ponieważ miał na celu techniczne dostosowanie prognozowanych wielkości zużycia energii w Unii Europejskiej w 2030 roku oraz odzwierciedlenie obrazu Unii jako wspólnoty 27 państw członkowskich. Proces brexitu zmierza ku końcowi, niezwykle istotne jest więc dostosowanie wszelkich planów działania UE do zmniejszonej liczby państw członkowskich. Podejmowane w ramach polityki energetycznej działania są szczególnie ważne dla rozwoju UE, dlatego konieczne jest prawidłowe i precyzyjne określenie prognoz zużycia energii pierwotnej i końcowej dla 27 państw członkowskich i uchwalenie niniejszej decyzji przed terminem, w którym prawo Unii przestanie wiązać Zjednoczone Królestwo.

Wdrażanie agresywnej edukacji seksualnej w szkołach, ze szczególnym naciskiem na kwestie osób homoseksualnych oraz wszelkich metod antykoncepcyjnych, a także promowanie ruchów LGBTI to tylko niektóre założenia rezolucji przedstawionej przez Komisję Wolności Obywatelskich Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych. Członkowie komisji lamentują nad rzekomym brakiem ogólnounijnej ochrony przed dyskryminacją ze względu na orientację seksualną, podczas gdy moim zdaniem jest to postulat ingerujący we wszystkie sfery działalności Unii. Wszystkim obywatelom powinno się zapewnić równość wobec prawa, jednak stanowczo sprzeciwiam się przyznawaniu przywilejów uwarunkowanych preferencjami seksualnymi, do których wprowadzenia dążą twórcy tej rezolucji. Moim obowiązkiem jest ochrona polskich dzieci przed wszechobecną i agresywną indoktrynacją ruchów LGBTI, dlatego nie poparłam uchwalenia tej rezolucji.

Sprawozdanie Novakov/Krehl w sprawie wspólnych przepisów funduszy europejskich jest jednym z najważniejszych dokumentów kształtujących zasady polityki spójności na kolejny okres siedmiu lat. Wspólne zasady dotyczące funduszy europejskich i zarządzanie nimi stanowią dla mojego kraju priorytet i są jednym z najważniejszych czynników kreowania rozwoju w UE, dlatego głosowałam za poparciem sprawozdania. Z zadowoleniem przyjmuję elementy, takie jak zwiększony budżet w stosunku do propozycji KE, wyższe poziomy dofinansowania, wyższe zaliczki, utrzymanie zasady n+3, utrzymanie całej koperty narodowej dla środków transferowanych z Funduszu Spójności do instrumentu „Łącząc Europę” czy uwzględnienie podziału statystycznego NUTS 2 według klasyfikacji z 2016 r. Jednak z niezadowoleniem wskazuję na niekorzystne elementy, które upolityczniają politykę spójności i warunkują dostęp do środków od spełnienia zasad horyzontalnych, które nie są bezpośrednio powiązane z podstawowym celem polityki spójności, jakim jest zmniejszanie dysproporcji rozwojowych pomiędzy regionami. Artykuł 6a na temat zasad horyzontalnych zobowiązuje państwa członkowskie wdrażające politykę spójności do przestrzegania Karty Praw Podstawowych czy zasad ideologii genderowej. Ten sam artykuł proponuje rezygnację z inwestycji w produkcję, przetwarzanie, dystrybucję, składowanie lub spalanie paliw kopalnych. Inne niekorzystne zapisy to także wiązanie polityki spójności w nieuzasadniony sposób z wdrażaniem Europejskiego Filaru Praw Socjalnych, działaniem Prokuratury Europejskiej czy też warunek transformacji w kierunku gospodarki zeroemisyjnej.

Stanowczo nie zgadzam się z głównymi założeniami i kluczowymi elementami tej rezolucji z kilku powodów. Dlatego że zmierza ona do ograniczenia wolności słowa poprzez wezwanie do potępienia krytyki konwencji stambulskiej. Ponadto potępia ukierunkowanie polityki równościowej na politykę macierzyńską i rodzinną, co jest koronnym dowodem na to, iż macierzyństwo ma przeszkadzać kobiecie w rozwoju zawodowym. Z czym absolutnie nie mogę się zgodzić. Rezolucja zawiera też skandaliczne wezwanie do uznania ochrony życia poczętego za dezinformację, co mogłoby prowadzić do ograniczenia działalność ruchów prolife. Stanowczo nie zgadzam się z założeniem rezolucji jakoby aborcja czy prawa mniejszości seksualnych mogły być rozumiane jako pogorszenie praw kobiet. Dlatego też głosowałam przeciw tej rezolucji.

Program zwalczania nadużyć finansowych ma dwa ogólne cele: ochronę interesów finansowych UE oraz wsparcie współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego. Program zawiera jednak kontrowersyjne regulacje w zakresie ochrony budżetu Unii w przypadku niedociągnięć rządów prawa w państwach członkowskich. Brak doprecyzowania przepisów stwarza możliwość interpretacji prawa na niekorzyść państw członkowskich. Dlatego też wstrzymałam się od głosu nad tym sprawozdaniem.

Poparłam sprawozdanie zmieniające decyzję w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności. Poprzedni akt budził wiele zastrzeżeń, zwłaszcza jeśli chodzi o poszerzenie kompetencji UE, właściwość państw członkowskich oraz kwestie budżetowe. Nowy mechanizm zarządzania kryzysowego o nazwie rescEU będzie uruchamiany tylko w ostateczności, gdy środki podjęte na szczeblu krajowym okażą się niewystarczające dla ochrony ludności przed różnymi rodzajami klęsk.

Zaproponowane rozporządzenie określa minimalne standardy jakości dla regenerowanej wody, która ma być używana m.in. do nawadniania upraw spożywczych. Rozporządzenie nie gwarantuje jednak w wystarczającym zakresie bezpieczeństwa żywności, co może prowadzić do zagrożenia zdrowia ludzi. Ponadto narusza ono zasadę pomocniczości i proporcjonalności. Podobne cele można osiągać w oparciu o środki krajowe lub regionalne, które są bardziej dostosowane do poszczególnych warunków środowiskowych. Z tego względu wstrzymałam się od głosu nad tym rozporządzeniem.

Popieram zwalczanie oszustw związanych z podatkiem VAT, jednak niektóre rozwiązania zaproponowane w ramach powyższego wniosku są kontrowersyjne. Po pierwsze przewidziano wzmocnienie roli Komisji w kwestiach podatkowych, które należą do kompetencji państw członkowskich. Po drugie zaproponowano wdrożenie kosztownych środków, które powielają systemy krajowe. Realizacja założeń wniosku mogłaby być problematyczna dla państw członkowskich, dlatego postanowiłam wstrzymać się od głosu.

Mam szereg zastrzeżeń w odniesieniu do sprawozdania ws. stosowania postanowień Traktatu dotyczących obywatelstwa UE. Sprawozdanie odnosi się wciąż do tożsamości europejskiej, podważając poczucie przynależności narodowej obywateli do swojej ojczyzny. Ponadto zakłada ingerencję w krajowe ordynacje wyborcze państw członkowskich oraz poparcie dla list ponadnarodowych. Dąży również do utworzenia unijnego mechanizmu na rzecz demokracji, praworządności i praw podstawowych. Uważam, że Unia, chcąc zachęcić mieszkańców do większego zaangażowania w sprawy wspólnoty, powinna skupić się na działaniach w obszarach, które nie podważają tożsamości narodowej i nie godzą w istotę istnienia odrębnych państw w obrębie UE. W konsekwencji zagłosowałam przeciwko przyjęciu tego sprawozdania.

Zagłosowałam przeciwko przedstawionemu planowi dotyczącemu instytucji wzmocnionej współpracy. Zaproponowane rozwiązania obejmują wzmocnienie pozycji Komisji i zagrażają demokracji krajowej. Stosowanie instytucji wzmocnionej współpracy nie może prowadzić do integracji wspólnotowej, która zagrażałaby suwerenności państw członkowskich. Uważam, że mechanizm wzmocnionej współpracy może być wykorzystywany do wdrażania korzystnych rozwiązań, jeżeli będzie mniej zależny od kontroli wielostronnej oraz programów mentorskich Komisji i będzie obejmował tylko kompetencje UE.

Poszanowanie praw człowieka to jeden z fundamentów Unii Europejskiej, w związku z tym z niepokojem obserwuję nieudolną próbę rozwiązania problemów instytucjonalnych w tej dziedzinie. Zalecenia zawarte w powyższym sprawozdaniu nie tylko nie są w stanie zapewnić efektywnej ochrony praw człowieka, ale stanowią prawdziwe zagrożenie dla demokracji narodowych. Krytycznie należy odnieść się do propozycji przyznania Komisji oraz unijnym agencjom uprawnień do wywierania nacisku na państwa członkowskie w celu zmuszenia ich do respektowania Karty Praw Podstawowych. Uzyskanie takich uprawnień przez Komisję i agencje umożliwiłoby im stosowanie, pod jakimkolwiek pretekstem, politycznego, a także finansowego szantażu wobec państw nastawionych krytycznie do polityki Unii. Zagłosowałam przeciwko powyższemu sprawozdaniu, bowiem jego założenia naruszają suwerenność państw członkowskich.

Systemy oparte na sztucznej inteligencji przyczyniają się do wzrostu wydajności, m. in. w sektorach takich jak energetyka, edukacja, usługi finansowe, budownictwo czy transport. Poparłam sprawozdanie, które wzywa do powołania na poziomie Unii grupy zadaniowej ds. sztucznej inteligencji, która dostarczałaby państwom członkowskim niezbędnej wiedzy technicznej, etycznej i prawnej z tego zakresu. Uważam, że nie powinniśmy bać się nowych technologii i wprowadzać innowacyjne rozwiązania, które ułatwią nasze życie codzienne.

W sprawozdaniu zawarto ocenę wdrażania przez państwa członkowskie dyrektywy dotyczącej transgranicznej opieki zdrowotnej. Wskazano na zbyt późne przystąpienie przez niektóre państwa do wdrażania dyrektywy oraz na niski poziom wiedzy pacjentów na temat przysługujących im praw do zwrotu kosztów. Poparłam sprawozdanie, ponieważ zgadzam się z tym, że musimy dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić pacjentom i pracownikom służby zdrowia dostęp do łatwo dostępnych źródeł informacji, aby mogli w przystępny sposób dowiedzieć się o przysługujących im prawach.

Zdecydowanie sprzeciwiam się agresji i aktom nienawiści, a zwłaszcza przemocy fizycznej, w życiu społecznym i politycznym. Mój kraj – Polska, od zawsze sprzeciwiał się obydwu totalitaryzmom, a Polacy za walkę z nimi zapłacili najwyższą cenę. Propagowanie faszyzmu czy innego ustroju totalitarnego lub nawoływanie do nienawiści w polskim prawie karnym podlega penalizacji. Dostrzegam ten problem i jego powagę. Uważam jednak, iż tego typu rezolucja nie powinna stać się pretekstem do osiągania celów politycznych w starciu pomiędzy skrajną lewicą i prawicą. Nie akceptuję jednostronnych, wybiórczo dobranych przykładów z Polski, często o charakterze prowokacji, fałszujących obraz mego kraju. Powstrzymam się przed podawaniem znacznie poważniejszych przykładów z innych niż Polska państw członkowskich, bo to nie służy unijnej współpracy. Zawsze uważałam, że nadmierna polityczna ingerencja w sprawy suwerennych państw jest sprzeczna z wartościami głoszonymi przez Unię Europejską. W związku z powyższym głosowałam przeciw tej rezolucji.

Głosowałam za przyjęciem tekstu sprawozdania, ponieważ zachowuje on właściwą równowagę między otwarciem rynku danych nieosobowych dla sektora publicznego i prywatnego a bezpieczeństwem narodowym w określonych obszarach danych sektora publicznego.

Zdecydowałam się zagłosować za, ponieważ wniosek ustanawia podstawę prawną dla współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi. Celem wniosku jest wprowadzenie obowiązku rejestracji firm przemieszczających towary. W przypadku braku tego wniosku pełna automatyzacja przepływu towarów dopuszczonych do konsumpcji nie będzie możliwa. Ponadto niniejszy wniosek nie narusza praw podstawowych, w szczególności prawa do prywatności.

Zdecydowałam się zagłosować przeciw wnioskowi zgłoszonemu przez Komisję ENVI. Doceniam wartość, jaką może on przynieść z punktu widzenia pacjentów i podmiotów gospodarczych w UE, jednak z drugiej strony rozumiem też niechęć państw członkowskich, które obawiają się, że wspólne HTA (technologie medyczne) mogą kolidować z ich niezależnymi decyzjami dotyczącymi refundacji. Popieram odroczenie stosowania HTA do wyrobów medycznych do 7 lat od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia, zatwierdzanie sprawozdania z oceny klinicznej większością 2/3 a nie zwykłą większością państw członkowskich oraz określanie szczegółów takich jak metodyka prowadzenia ocen klinicznych w drodze aktów wykonawczych, a nie aktów delegowanych.

Głosowałam za sprawozdaniem dotyczącym europejskiego planu działania „Jedno zdrowie” na rzecz walki z odpornością na środki przeciwdrobnoustrojowe.
Zdrowie ludzi i zwierząt oraz środowisko są ze sobą powiązane, a choroby przenoszone są z ludzi na zwierzęta i odwrotnie. Państwa Unii powinny dążyć do świadomego i rozsądnego korzystania z antybiotyków i środków przeciwdrobnoustrojowych.

Wstrzymałam się od głosu w tej sprawie. Cyfryzacja sektora transportu oraz wdrażanie innowacyjnych i inteligentnych rozwiązań już trwają i są zjawiskiem pozytywnym, jednak kilku punktów sprawozdania nie mogłam poprzeć. Nie zgadzam się z zasadą „zanieczyszczający płaci” i twierdzeniem, że możliwość osiągnięcia celów klimatycznych powinna warunkować finansowanie projektów transportowych z funduszy UE. Uważam także, że zamiast przechodzenia na paliwa niskoemisyjne, powinniśmy stawiać na obniżanie emisyjności.

Poparłam tekst sprawozdania, w którym zalecono podjęcie szeregu środków na szczeblu unijnym i krajowym w celu rozwiązania problemu „podwójnych norm jakości”. Są one przyczyną wprowadzania konsumentów w błąd. Niedopuszczalne jest, by ten sam produkt – w tym samym opakowaniu i pod tą samą nazwą – miał inny skład i jakość w zależności od tego, w jakim kraju Unii jest sprzedawany. Takie praktyki prowadzą do dyskryminacji obywateli, szczególnie w Europie Środkowo-Wschodniej. Uważam, że każdy mieszkaniec UE zasługuje na tę samą jakość.