Ósma kadencja Parlamentu Danuta JAZŁOWIECKA

Badania zlecone przez Komisję Europejską i szereg rządów pokazały bardzo wyraźnie, że wiele produktów gorszej jakości trafia do sklepów w tzw. nowych państwach członkowskich. Dlatego też przedstawiciele tych krajów chcieli, przy okazji wprowadzania przepisów zmierzających do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych regulacji dotyczących ochrony konsumenta, zakazać praktyki umieszczania produktu niższej jakości w takim samym lub łudząco podobnym opakowaniu co produkt wyższej jakości. Parlament Europejski dzięki aktywności przedstawicieli Europejskiej Partii Ludowej wywalczył takie zapisy.
Niestety jednak w rozmowach trójstronnych została zaakceptowana wersja Rady, która nie rozwiązuje istniejącego problemu. Zapisy proponowane przez Radę i zaakceptowane przez negocjatorów Parlamentu umożliwiają producentom dalsze stosowanie praktyki wypuszczania na rynek podwójnej jakości produktów w takim samym opakowaniu. Istotnym problemem jest to, że konsument zawsze będzie musiał w konkretnej sprawie udowadniać, że został wprowadzony w błąd. Z tego też powodu nie mogłam poprzeć tej wersji dyrektywy.
Razem z ponad setką moich koleżanek i kolegów z większości krajów członkowskich chcieliśmy wpisania zakazu stosowania praktyki podwójnej jakości produktów do aneksu tej dyrektywy, który zawiera praktyki handlowe uznawane za nieuczciwe w każdych okolicznościach. W tym celu zgłosiliśmy poprawki na sesję plenarną. Niestety upadły, stąd mój głos przeciwko.

W całej Unii ogólny wskaźnik zatrudnienia kobiet utrzymuje się na poziomie niższym o prawie 12% od wskaźnika zatrudnienia mężczyzn. Ponadto większość z nich pracuje w niepełnym wymiarze. Z tego też powodu możemy zaobserwować zróżnicowanie wynagrodzeń i emerytur ze względu na płeć. Po części przyczyną takiej sytuacji jest brak podejścia uwzględniającego problematykę płci w unijnych i krajowych politykach podatkowych. Przede wszystkim zniechęca się kobiety do wchodzenia na rynek pracy i pozostawania na nim oraz powiela tradycyjne role i stereotypy dotyczące płci. Ponadto, strukturalna zmiana systemu podatkowego, która zaszła w ciągu ostatnich dekad, przesunęła obciążenie podatkowe na grupy o niskich dochodach, a więc przede wszystkim na kobiety. Dlatego potrzebne są zdecydowane działania na poziomie krajowym, które Unia Europejska powinna wspierać. Zdecydowanie opowiadam się za równością kobiet i mężczyzn, dążeniem do wdrożenia istniejących przepisów zwalczających wszelkie formy dyskryminacji kobiet w miejscu pracy, w edukacji i w życiu publicznym.
Nie mogłam jednak poprzeć części rozwiązań zaproponowanych w niniejszym sprawozdaniu. Za szczególnie niebezpieczne uważam propozycje naruszające zasady proporcjonalności i pomocniczości – znoszące jednomyślność w głosowaniach nad kwestiami podatkowymi w Radzie UE oraz ingerujące w kompetencje państw członkowskich w tej mierze. Dlatego też zdecydowanie głosowałam przeciwko takim rozwiązaniom.

Rewizja koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, nad którą dzisiaj głosowaliśmy, to dokument niezmiernie ważny dla pracowników i ich rodzin. Od zapisów obu rozporządzeń zależy to, czy pracownicy będą objęci ubezpieczeniem społecznym i czy będą mogli swobodnie przenosić swoje prawa, podróżując po UE w celu podjęcia pracy.
Zdaję sobie sprawę, że praca nad tymi dokumentami nie była łatwa. Szanuję miesiące spędzone na negocjacjach, jednak ze względów merytorycznych nie mogłam poprzeć dzisiaj mandatu negocjacyjnego przyjętego w Komisji Zatrudniania. Przyjęte zapisy wprowadzą bowiem chaos i doprowadzą do fragmentaryzacji zabezpieczenia społecznego.
Skrócenie z 24 do 18 miesięcy okresu, podczas którego pracownik ubezpieczony jest w kraju wysyłającym, oraz znaczące zmiany w artykule 13, które dotkną szczególnie wysoce mobilnych pracowników jak np. kierowców czy pracowników sektora opieki – to wszystko są zapisy, które negatywnie wpłyną na sytuację pracownika. Istnieje ryzyko, że pracownicy będą ubezpieczeni w kilku krajach jednocześnie, ich rodziny nie będą miały dostępu opieki zdrowotnej w miejscu zamieszkania. Dodatkowo, aby w przyszłości otrzymać emeryturę, pracownicy będą musieli domagać się swoich praw w kilku krajach jednocześnie.
Sprawozdanie zawiera także niejasne zapisy dotyczące wydawania i wycofywania formularzy A1, które już zostały krytycznie ocenione przez instytucje zabezpieczenia społecznego.
To wszystko spowodowało, że zagłosowałam przeciwko mandatowi.