8:e valperioden Janusz KORWIN-MIKKE

Głosowałem za odrzuceniem rezolucji w sprawie przyszłości programu Erasmus+ ponieważ uważam, że szkoda pieniędzy podatników na promowanie "wartości demokratycznych, spójności społecznej, aktywnej postawy obywatelskiej oraz integracji migrantów i uchodźców...", a temu według tej rezolucji służyć ma program Erasmus+. Autorzy rezolucji wzywają również do zwiększania finansowania programu Erasmus+, tłumacząc, że jest on "kluczowym instrumentem strategii UE na rzecz promowania celów zrównoważonego rozwoju na całym świecie". Co ciekawe autorzy rezolucji "ubolewają, że z programu korzysta mniej niż 5 % młodych Europejczyków z powodu czynników społeczno-ekonomicznych". Oznacza to, że biedni studenci, którzy muszą pracować żeby się utrzymać, płacą podatki również na program Erasmus+, z którego korzystają ci, których na to stać. Tak właśnie w praktyce wygląda "sprawiedliwość społeczna".

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania w sprawie stosunków politycznych UE z Indiami, gdyż sprawozdanie przedstawia ich fałszywy, iluzoryczny obraz. Wysiłki UE, by odgrywać jakąkolwiek rolę polityczną w Azji dzięki rzekomej wspólnocie wartości i poglądów z władzami Indii, są skazane na porażkę. Indie są i będą strategicznym partnerem Zjednoczonego Królestwa, które właśnie z Unii występuje. Ponadto uważam Indie za kraj poważny, który z tego właśnie powodu nie będzie dyplomacji unijnej traktować zbyt poważnie, mimo że Unii bardzo na tym zależy.

Głosowałem za odrzuceniem sprawozdania, ponieważ jest ono próbą (zresztą bardzo nieudolną) udowodnienia potrzeby angażowania się państw członkowskich i instytucji UE w system edukacji – w tym przypadku chodzi o kształcenie ustawiczne. W sprawozdaniu znalazły się propozycje wdrożenia niepotrzebnych i szkodliwych rozwiązań takich jak: certyfikowanie nauczycieli udzielających kursów na odległość, wprowadzenie „darmowych” szkoleń zawodowych świadczonych przez uniwersytety, stworzenie platformy internetowej, za pomocą której pracownicy systemów kształcenia i osoby uczące się będą mogli wymieniać doświadczenia. Jak zwykle nie zabrakło wątków związanych z walką o równouprawnienie płci oraz wzmianek o sytuacji imigrantów i uchodźców. Na uwagę zasługują jedynie prognozy zamieszczone w tym sprawozdaniu, według których w 2025 r. jedynie 11% miejsc pracy w UE będzie wymagało niskich kwalifikacji lub nie będzie wymagało ich wcale. Te prognozy potwierdzają tylko bezsensowność obecnej polityki imigracyjnej UE.