W stronę negocjacji i przyjęcia kolejnego programu po programie sztokholmskim

Pomimo pewnych konkretnych sukcesów przegląd śródokresowy programu sztokholmskiego pokazuje zaburzenia równowagi, do których dochodzi w trakcie jego realizacji. Zdolność Unii do zagwarantowania praworządności i przeciwdziałania kryzysom pozostaje nadal pod niepokojącym znakiem zapytania. Bilans programu sztokholmskiego umożliwia zdefiniowanie wyzwań w przypadku przyszłego programu w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; są to wyzwania o charakterze: politycznym (zapewnienie rzeczywistej ochrony praw podstawowych – w szczególności danych osobowych – oraz wdrożenie konstytucyjnej zasady solidarności); instytucjonalnym (uznanie Parlamentu Europejskiego za pełnoprawnego decydenta w sprawie planowania przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości); technicznym (stworzenie kultury ewaluacji wyników typu ex-post w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych). Wszystkie te elementy w pełni uzasadniają przyjęcie nowego programu, który stanowić będzie kontynuację programu z Tampere, programu haskiego i sztokholmskiego.